مکان و توسعه شهرى پایدار

مکان‏ ها از نظر مقیاس و  ویژگی های طبیعى خود، تفاوت اساسى با یکدیگر دارند؛ به نحوى پیچیده، بر هم منطبق و وابسته هستند. بنابراین هیچ نقش ه‏اى از مکان‏ هاى دنیا نمى‏ توان ترسیم کرد که مرزهاى قطعى را نشان دهد. درباره تفاوت مکان ‏ها با یکدیگر مثال‏ هاى زیادى وجود دارد: کتاب ماسه (1984) درباره تغییر توزیع فضایى صنعت و دور کردن آن از مناطق به هم پیوسته شهرى - که انگیزه ‏اى شد براى برنامه کامل پژوهش داراى عنوان عام برنامه «محلى کردن» - این موضوع را در بافتى محلى توضیح مى‏ دهد. هر مکان محدود به مرز، سرزمینى است که مشخصات آن را به روشنى مى ‏توان بیان کرد؛ مرزهایش را مى‏ توان - چه برروى زمین و چه برروى نقشه - تعریف کرد، مى‏ توان از این مرزها دفاع کرد و مى‏ توان مشخصات آنها را معلوم کرد. بنابراین درک حکومت ‏ها از مکان‏ آفرینى براى درک نحوه عمل جامعه معاصر خود حائز اهمیت است؛ اقتصاد مرتبط با مکان نظام سرمایه‏ دارى، مبتنى بر رقابت است. تأمین منافع (مردم ساکن) هر محل باید تا حد زیادى از طریق مخالفت با منافع (مردم ساکن) مکان ‏هاى دیگر صورت گیرد، که اغلب مستلزم اشاعه نظریات مثبت، نسبت به خودى‏ها و نظریات منفى، نسبت به غریبه‏ ها است. براى توسعه پایدار شهرى، ویژگى‏ هاى مکانى که شهر برروى آن استقرار یافته یا مى‏ خواهد استقرار یابد اهمیت فراوان و تعیین کننده دارد. توسعه مکان شهرى براى رفاه مردم ساکن شهر، از اقدامات اساسى دولت ‏ها مى‏ باشد. از آن جا که انسان ‏ها به یکدیگر وابستگى دارند و بدون ارتباط با هم، امکان زیستن، پیشرفت و توسعه را ندارند؛ مکان هاى زندگى انسان، چه مکان‏ هاى روستایى و چه مکان‏ هاى شهرى نیز به یکدیگر وابسته و در ارتباط با هم قراردارند و توسعه یکى بدون دیگرى امکان‏ پذیر نیست؛ که این ارتباط متقابل مکان‏ ها با هم، باعث توسعه آنها مى‏ گردد. ماهیت مکان‏ ها را مى‏توان به صورت نکته‏ هاى زیر خلاصه کرد: 1- مکان‏ هاى آفریده اجتماعند. 2- مکان ‏ها نظیر خود را مى ‏سازند. 3- مردم اختیار مکان ‏ها را در دست دارند و آنها را تغییر مى ‏دهند. 4- مکان‏ ها جدا از هم و بى‏ نیاز از هم نیستند. در این پژوهش سعى شده است رابطه مکان و ارتباط آن در توسعه پایدار شهرى و نقش آن در مکان ‏هاى شهرى بررسى شود؛ روش کار به صورت توصیفى - تحلیلى مى‏ باشد.